مراحل فرآیند جوشکاری توری فولادی چیست؟

تکنولوژی کلیدی فرآیند جوشکاری توری فولاد:
1. در هر نقطه تقاطع بین بار فولاد مسطح و میله متقاطع، باید با جوش، پرچ یا فشار قفل ثابت شود.
2. برای جوشکاری توری های فولادی، جوشکاری با مقاومت فشاری ترجیح داده می شود و می توان از جوش قوس الکتریکی نیز استفاده کرد.
3. برای قفل فشاری توری فولادی، می توان از یک پرس برای فشار دادن میله متقاطع به فولاد تخت باربر استفاده کرد تا آن را ثابت کند.
4. گریتینگ های فولادی باید با توجه به نیاز کاربر به اشکال در اندازه های مختلف پردازش شوند.
5. فاصله بین فولاد تخت باربر و فاصله بین میلگردها را می توان بر اساس الزامات طراحی توسط طرف های عرضه و تقاضا تعیین کرد. برای سکوهای صنعتی توصیه می شود که فاصله بین میلگردهای تخت باربر نباید بیشتر از 40 میلی متر و فاصله بین میله های عرضی نباید از 165 میلی متر بیشتر باشد.

در انتهای فولاد تخت باربر برای لبه بندی باید از فولاد تخت با همان استاندارد فولاد تخت باربر استفاده شود. در کاربردهای خاص می توان از فولاد مقطع استفاده کرد یا لبه ها را مستقیماً با صفحات لبه پیچید، اما سطح مقطع صفحات لبه نباید کمتر از سطح مقطع فولاد تخت باربر باشد.
برای سیم پیچی باید از جوش فیله یک طرفه با ارتفاع جوش کمتر از ضخامت فولاد تخت باربر استفاده شود و طول جوش نباید کمتر از 4 برابر ضخامت فولاد تخت باربر باشد. هنگامی که صفحه لبه بار را قبول نمی کند، مجاز است چهار فولاد تخت باربر را در فواصل زمانی جوشکاری کند، اما فاصله نباید از 180 میلی متر تجاوز کند. هنگامی که صفحه لبه تحت بار باشد، جوشکاری با فاصله مجاز نیست و جوشکاری کامل ضروری است. صفحات انتهایی آج پله ها باید از یک طرف کاملاً جوش داده شوند. صفحه لبه در همان جهت فولاد تخت باربر باید به هر میله متقاطع جوش داده شود. برش ها و دهانه ها در توری های فولادی مساوی یا بزرگتر از 180 میلی متر باید لبه دار شوند. اگر آج پله دارای حفاظ لبه جلویی باشد، باید از کل آج عبور کند.
فولاد تخت باربر گریتینگ فولادی می تواند فولاد تخت مسطح، فولاد تخت I شکل یا فولاد نوار برشی طولی باشد.